Dasht e Kavir

Tijd om de volgende woestijn te bezoeken. Maar eerst even dwalen door de oude stad van Yazd, nog steeds een prachtige plek en heerlijk om te verdwalen in dit labyrinth van steegjes. Niet voor niets is dit een van de leukste plaatsen van Iran om te verblijven. Niet alleen is de binnenstad bijzonder sfeervol, er zijn ook vele traditionele huizen omgebouwd tot hotels, restaurants, cafe's en winkels. Hoe gezellig ook, ik ga de eenzaamheid van de woestijn opzoeken.

Eerst nog een bezoek aan Meybod, een soort kleine versie van Yazd, met een lemen binnenstad, een oud kasteel, een karavanserai en een ijshuis, typisch voor deze regio. Later op de dag zal ik er meerdere tegenkomen. Handig waren ze ooit wel, deze bewaarplaatsen van ijs, in deze immens hete temperaturen.

We nemen de desert highway van Yazd naar Tabas en verder naar Mashad. Opvallend hoeveel trucks hier rijden, over deze weg die dwars door de Dasht-e Kavir gaat. Allemaal handelsverkeer die vanuit de grenzen rondom Mashad, Afghanistan en Centraal-Azie, Iran binnenrijden en hun goederen naar steden als Yazd, Shiraz en Isfahan brengen. Her landschap is gelijk van een indrukwekkende schoonheid, een woeste eenzaamheid en pure desolatie. En het landschap verandert voortdurend, waardoor het een prachtige rit wordt. 

Ik stop bij het stadje Kharanaq, het mooiste woestijnstadje tot dan toe in de omgeving van Yazd. De oude, lemen, binnenstad is volledig vervallen, maar bijzonder sfeervol, met de omringende woestijn en de ruige bergen eromheen. Er is ook een mooie karavanserai waar je kunt slapen, een heerlijke overnachtingsplek.

We rijden verder de woestijn in, steeds dieper de Dasht-e Kavir in en nemen de afslag naar Garmeh. Weg is het verkeer en we rijden door een steeds imponerender wordend landschap. Onderweg zien we het dorpje Bayaziyeh. Ooit van gehoord? Waarschijnlijk niet, amper op de kaart te vinden, in geen reisgids beschreven. Maar ook hier geldt, prachtig. Een kasbah achtig dorp, waar men in Marokko en masse naar toe gaat. Het is compleet vervallen hier, de omgeving is volledig desolaat, of je midden op de maan zit, maar een onontdekte schat voor woestijnliefhebbers.

De lunch gebruiken we in Garmeh. Hier heeft de karakteristieke eigenaar een sfeervol guesthouse van zijn huis gemaakt. Zo'n typische plek waar overlanders veel langer blijven hangen dan ze van plan waren, een 'home away from home'. Edoch, die tijd heb ik helaas niet en ik rij verder naar Mesr. Wederom door een betoverend desolaat landschap, dat met het licht van de ondergaande zon alleen maar mooier wordt. Rondom Mesr een woestijn zoals je een woestijn voorstelt, met rollende zandduinen. Ik maak een wandeling over de richels van de hoge zandduinen, geniet van het zicht over de woestijn, de stilte en de ondergaande zon.

We rijden nog iets verder naar het kleine woestijndorpje Farahzad. Tot mijn verbazing is er bijzonder sfeervol hotel, net nieuw. We worden hartelijk ontvangen en besluiten hier te overnachten. Ik had me ingesteld op een zeer eenvoudige overnachting ergens, maar geniet van een warme douche om al het woestijnzand af te spoelen. Het is hier heerlijk stil, een ideale plek om even bij te komen van de lange reisdagen.