Dasht e Lut

Op een touwbed, onder een overweldigende sterrenhemel, verder helemaal niks. Ik zit in een 'miljoenen sterren hotel', vlakbij het oase dorpje Deh Seyf in de Dasht e Kalut woestijn. Dit is samen met de Dasht e Kavir woestijn, een van de twee grote woestijnen van Iran. Beide behoren daarmee ook tot de grootste woestijnen ter wereld. Er is echter bijna niemand die in Iran de woestijn bezoekt, terwijl de woestijn in landen als Marokko en Egypte tot de grote trekpleisters hoort. Maar is de woestijn hier de moeite waard? De ene woestijn is tenslotte de andere niet! Hoogste tijd om die woestijnen van Iran te verkennen.

Mijn lange reisdag begon vanochtend met een heerlijk ontbijt vol verse producten in Bavanat. Snel vertrokken, over een nauwelijks bereisde route door een desolaat landschap. Na een uur of twee rijden komen we aan in Meymand. Een van de meest karakteristieke dorpen van Iran. In een bergwand zitten enkele honderden grotwoningen, een eeuwenoude stad met een moskee, zoroastrische tempel en vele huizen, die nog steeds deels bewoond zijn. Nu is de stad redelijk verlaten op enkele ouderen na. De meeste mensen werken en wonen 's zomers elders en komen in de winter hier weer wonen. Een enthousiaste architect laat ons het dorp zien. Hij is betrokken bij 'heritage architecture' en probeert de vervallen huizen zoveel mogelijk op traditionele wijze te herstellen. In enkele van de grotwoningen kan overnacht wordt, een eenvoudige, maar bijzonder sfeervolle overnachting.

Vervolgens rijden we verder richting Kerman, maar slaan vlak voor de stad af richting Mahan. In dit prettige stadje breng ik een kort bezoek aan het indrukwekkende Aramgah-e Shah Ne'matollah Vali mausoleum, gewijd aan een bekende soefi-heilige. Het imposante bouwwerk is een klassiek voorbeeld van de beroemde Iraanse architectuur met z'n imposante minaretten, koepels en portalen vol overweldigende, turquoise tegels. Iran is ook beroemd om z'n tuinen, zeker bij de bevolking zelf. Het land is grotendeels zo droog en dor, dat een tuin als een waar paradijs gezien wordt. Het zijn geliefde plekken om de koelte op te zoeken, te picknicken of met je geliefde te wandelen. Een van de mooiste voorbeelden is de Bagh-e Shahzde, midden in een dorre vlakte aan de rand van Mahan.

Voor ons geen tijd echter om lang te relaxen, we moeten de Kuh Paye bergketen oversteken, via het stadje Sirch, op weg naar de Dasht-e Lut woestijn.

Tegen zonsondergang zijn we bij de 'beroemdste' attractie van deze woestijn: de kalouts. Een gebied vol imposante, grillig geërodeerde rotsen, soms zo hoog als flatgebouwen. Bij zonsondergang een waanzinnig mooi gezicht. Ik kijk m'n ogen uit en loop als enige door een natuurfenomeen dat in andere landen duizenden toeristen per dag zou trekken. Hier vooralsnog bijna niemand. Er zijn dan ook geen hotels in de wijde omgeving (de dichtsbijzijnde in Kerman, nog zo'n twee uur rijden). Je kunt slapen in een zeer eenvoudige homestay in het dorpje Deh Seyf of even verderop in een 'desert camp'. Ik heb voor het laatste gekozen en maak me op voor een nacht onder de sterrenhemel.