Trend en traditie in Iran

Een dag vol contrasten. Ik onderbreek mijn reis door Iran met een tussenstop in Teheran. Onderweg naar Teheran bezoek ik de stad Qom, een van de heiligste steden van het land. Hier staat de Hazret-Masumeh, de schrijn voor Fatemeh, de zus van Imam Reza. Daarmee een van de belangrijkste pelgrimsplekken voor sji'ieten. Tevens is dit de opleidingsplek voor mullah's. En zodra ik uit de immense ondergrondse parkeergarage boven op het plein voor het mausoleum stap, ben ik in een andere wereld. Honderden mullah's, alleen maar vrouwen in chador en pelgrims uit Irak, Aghanistan, Pakistan, Centraal-Azie, sji'itische Arabieren uit de Golfregio. Een prachtig gezicht, ik sta midden in het religieuze hart van de sji'itische islam. Een absoluut diep conservatief en religieus gebeuren, maar ik voel me, als enige westerling, nergens onveilig. Mijn Iraanse reispartner, een hippe vrouw uit Teheran, is duidelijk underdressed en wordt, zodra ik bij haar uit de buurt ben wel regelmatig door mullah's op een vriendelijke wijze aangesproken dat ze toch echt een chador aanmoet.

Ik loop de schrijn zelf in en dit is nog overweldigender dan op het plein loop. Het is een immens complex met duizenden mullah's en pelgrims. Het centrum is het mausoleum van Fatemeh zelf dat door iedereen even aangeraakt wordt. Het is omringd door bespiegelde wanden. Voor de rest straalt het hele complex vooral een grote rust uit.

Een aantal uur later slenter ik met mijn Iraanse vrienden door een moderne shoppingmall in het noorden van Teheran. Wat een contrast. Luxe winkels, alleen maar hippe jongeren, waarbij de vrouwen er stuk voor stuk als fotomodel uitzien, met nog net een stukje sjaal ergens achter op het hoofd hangen. Terwijl we even later bij Darband, aan de voet van de Alborz bergen, thee drinken op de koele berghelling, vertellen mijn vrienden meer over het leven van de moderne generatie in Teheran. Dit is dan ook de plek waar mensen aan Teheran ontsnappen. Overal zie ik stelletjes en vriendinnengroepen, waarbij de hoofddoeken al snel afgedaan worden, zodra ze een plekje gevonden hebben.

's Avonds eet ik bij mijn vrienden thuis in een hip appartment, met sateliet tv (officieel verboden), een grote drankvoorraad (idem dito) en kletsen we verder over het leven in Teheran. Het leven dat zij, en velen met hen, leiden, staat in groot contrast met het beeld dat in Westerse media vaak over Iran geschetst wordt. Ze leven net als wij, e.e.a. weliswaar officieel niet toegestaan, maar echt lastig gevallen worden ze nooit. Ze voelen zich ook compleet op hun gemak met hun westerse levenstijl.

Zo is Iran een land van grote contrasten; wakker worden in kleine oases in de woestijn, verder rijden via het aartsconservatieve Qom en 's avonds gezellig borrelen in Teheran, voordat ik me opmaak om de bergen van Koerdistan in te duiken.