In alle vroegte opgestaan voor de reis naar Howraman (of Ouraman), feitelijk een regio in Iraans Koerdistan op de grens met Irak. Het hoogste dorp is Ouraman e Takht, mijn doel voor vandaag. Het is een prachtige dag met schitterende vergezichten. Er zijn twee routes naar Ouraman, een oude en een nieuwe. Eerst rij ik een stuk over de oude, een slechte weg door een ruig berglandschap. Echter ook een landschap dat enorm aan het veranderen is. Er wordt nl. een enorme dam gebouwd dat het karakter van de regio flink verandert. Zo komen enkele dorpen (deels) onder water te liggen, worden andere dorpen afgesneden van water, door verlegde rivierbeddingen, zijn ooit prachtige watervallen verdwenen etc. En het ziet er niet naar uit dat Koerdistan financieel zal profiteren van deze dam. Ik rij een eindje tot voorbij het dorp Hajij en keer dan terug naar de nieuwe weg. Een prachtige weg die de grens met Irak volgt en steeds hoger klimt met schitterende vergezichen tot ver in Iraaks Koerdistan. Ook hier is alles volkomen rustig, niks wijst erop dat men zich zorgen maakt dat de gevechten honderden kilometers verderop met de IS deze kant zullen opslaan.
Ik rij de vallei binnen van Horwraman e Takht, een prachtige vallei en een prachtig Koerdisch dorp. Aan de rand van het dorp een eeuwenoude spirituele plek, waar nog elk jaar vieringen plaatsvinden, die niks met de islam te maken hebben. Veel lintjes in bomen, iets wat je bij andere religies ook wel tegenkomt. Ik slenter wat door het dorp, wordt overal begroet door vriendelijke Koerden en bezoek de moskee en bazaar.
Dan rij ik langzaam de bergen uit naar Marivan. Hier een heerlijke lunch, verse vis gevangen in het meer waar Marivan beroemd om is. Aan het overkant van het meer weer de grens.
Onderweg naar Sanandaj breng ik nog even een bezoek aan de moskee van Negel, waar een van de oudste korans ter wereld ligt.
Tegen het vallen van de avond kijk ik vanaf de Abidar berg uit over Sanandaj, hoofdstad van Koerdistan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten